Chiang Rai,mislukt project Myanmar & de Pai vortex

Afgelopen zaterdag nam ik de bus naar Chiang Rai, "het kleine zusje van", ongeveer 3 uur ten noorden van Chiang Mai. Dit stadje wordt nog een stuk minder bezocht door westerlingen/toeristen - o.a. te merken doordat mensen je hier nieuwsgierig aankijken, gedag zeggen op straat en een stuk vriendelijker zijn. Samen met 2 Israëliërs die ik in de bus ontmoet had vond ik een guesthouse en ging ik wat rondlopen door het stadje en over de night market, waar je ook allerlei kraampjes met lekker (voor mij nog onbekend) eten had. Zo heb ik gewokte insecten gegeten, wat eigenlijk gewoon heel lekker was, en een aantal lekkere fruitsoorten ontdekt (snake head fruit!).

Zondag stond ik heel vroeg op, want ik had een druk programma: eerst naar de lokale markt, waar ik allerlei exotische fruit voor het ontbijt kocht, en daarna huurde ik een tuk tuk chauffeur in om naar Black House te gaan: een soort van duister tempelcomplex in een dorpje buiten de stad, gemaakt door een lokale kunstenaar, vol met dierenskeletten. Bijzonder om te zien en fijne afwisseling van de talloze 'gewone' tempels!
Op de terugweg reden we nog even langs Chiang Rai beach, een plek langs de Kok rivier waar locals komen relaxen, en toen moest ik me haasten naar het busstation om een bus te nemen naar grensstadje Mae Sai.
Deze bus was een klein lokaal busje volgepropt met Thai en Burmezen en de busrit duurde ruim 2 uur, terwijl het maar 60 kilometer is, omdat we in slakkentempo gingen en bij elk dorp stopten om mensen in- en uit te laten. Wel hartstikke leuk om op deze manier te reizen, in plaats van met de toeristische "super VIP" bussen!

Bij de grens ontmoette ik een Engelsman die (net als ik) een paar dagen in Myanmar/Burma wilde blijven, en we besloten om samen de douanebeambten te woord te staan. Als je op deze manier (zonder van tevoren een visum geregeld te hebben) het land binnenkomt is het namelijk een heel gedoe, je krijgt een tijdelijk Burmees paspoort waarmee je alleen toegang krijgt tot 3 plekken: grensstadje Tachileik, het wat grote Keng Tung en het vlakbij China gelegen Mong La. Mijn plan was om een paar dagen naar Keng Tung te gaan voor ik weer terug zou keren naar Thailand, want ik zou Ashley uiterlijk woensdag in Pai zien.
Maar wat bleek: het is alleen toegestaan om van Tachileik naar een van de andere plekken te gaan als je in het gezelschap van een gids bent (voor 30 euro per dag + verblijfskosten voor die gids). De Engelsman wilde langer blijven dan ik en ook naar Mong La gaan, maar door tijdgebrek zou mij dat helaas niet gaan lukken. Omdat ik niet in mijn eentje zonder gids van Keng Tung terug naar Tachileik zou mogen reizen, betekende dat dat we allebei een eigen gids moesten inhuren en er niet samen eentje zouden kunnen delen.. Toen bleek dat de laatste bus naar Keng Tung van die dag al vertrokken was, en we dus pas de volgende dag zouden kunnen gaan, viel mijn plan echt in duigen en moest ik toch diezelfde dag alweer terugkeren naar Thailand (dan krijg je namelijk een ander tijdelijk paspoort,
waarmee je maar 1 dag mag blijven). Na nog een paar uur wat dieper in Tachileik (verder weg van de grensovergang dan ik de vorige keer was geweest) doorgebracht te hebben begon ik aan de terugtocht, weer naar Chiang Rai. In die bus ontmoette ik weer een andere Engelsman, met wie ik samen een guesthouse zocht en wat ging eten.
De volgende ochtend vertrokken we allebei alweer om 7:30 uur; ik moest eerst weer terug naar Chiang Mai om dat ik alleen vanaf daar mijn volgende busje kon nemen, naar Pai. Heel wat uren en kilometers heen en weer gecrossed dit weekend dus! Ik breng de meeste uren in de bus gelukkig slapend door en vermaak me verder lekker met muziek luisteren, naar buiten kijken en blogs typen -dus bustijd vind ik altijd eigenlijk wel goede tijdsbesteding :).

Na de 3 uur durende rit (die bekend staat om de mooie uitzichten maar ook berucht is om de vele haarspeldbochten) kwam ik maandagmiddag aan in "hippiestadje" Pai. Het wordt hippiestadje genoemd omdat de mensen die er komen alternatief zouden zijn, maar eigenlijk is het heel toeristisch en mainstream in het stadje zelf. De omgeving is echter supermooi: prachtige uitzichten over de vallei/canyons, hotsprings en watervallen. En er zijn heel veel leuke "zweverige" dingen, zoals een detox center, yogaretreat, meditatie- en mindfulness trainingen, dansmeditaties, boerderijwerk, workshops op een circusschool...
Ashley heeft hier al sinds ons afscheid in Chiang mai (een maand geleden) doorgebracht en noemt zich 'trapped in the Pai vortex': het is hier zo heerlijk, het is ontzettend moeilijk om weg te komen. Er zijn een boel mensen die naar Pai komen met het plan een paar dagen te blijven, maar uiteindelijk maanden later nog hier zijn!

Helaas / gelukkig is mijn tijd hier beperkt: mijn yoga retreat begint de 20e en daarvoor wil ik nog naar Mae Hong Son (5 uur hier vandaan) gaan, dus het plan is om eerst een paar dagen in Pai & omgeving te zijn, dan met scooter naar Mae Hong Son te rijden en daarna terug te keren voor de yogaweek. Zin in!!