Sandboarden & "dude where's your car?"

Mijn laatste weken in Australië* staan in het teken van (gefrustreerde pogingen doen tot) studeren, een aantal laatste tripjes maken en dingen afronden hier in Sydney. Inmiddels is m'n fiets verkocht, heb ik al mijn spullen uitgezocht zodat ik overtollige dingen kan weggeven of naar een tweedehands winkel kan brengen, en heb mijn medicijnen voor de komende 3,5 maand en de visa voor Myanmar en Vietnam geregeld :)!

Afgelopen week heb ik een presentatie gegeven (over waarom Zuidoost Azië zo vatbaar is voor infectious diseases) en 2 kleine opdrachten ingeleverd, dus nu alleen nog 2 tentamens en 2 essays en dan is het studeren hier echt voorbij!
Een van de essays waar ik nu mee bezig ben gaat over non-traditional security issues in Zuidoost Azië, oftewel alle bedreigingen voor de veiligheid die niet militair zijn (zoals natuurrampen, milieu gerelateerde kwesties, ziekten, mensensmokkel, vluchtelingen). En het probleem van regionale governance van ASEAN, namelijk dat elke staat zijn eigen belangen prioriteit geeft en er geen actie ondernomen wordt na de akkoorden die getekend worden.
Een superinteressant onderwerp maar er is zoveel over te lezen en schrijven dat het moeilijk is daadwerkelijk iets op papier te zetten.
Het essay voor het andere vak (Australian politics) heb ik nog een beetje genegeerd omdat ik het niet zo boeiend vind, maar dat moet gaan over de mogelijkheden voor kleine politieke partijen om invloed te hebben in de nationale Australische politiek.

Gelukkig ook een heleboel leuke dingen weer gedaan: lekker geluierd op het strand, naar een Beatles tribute avond geweest waar lokale bandjes Beatles liedjes speelden om geld op te halen voor dakloze jongeren, en rondgelopen door de stad die voor Vivid festival is uitgedost met mooie gekleurde lichtinstallaties.

Samen Meriem en Fabien (huisgenoten) en Viren (vriend die ik ken uit Thailand) ging ik vorig weekend nog op dagtripje naar Port Stephens, een schiereiland 3 uur ten noorden van Sydney. Daar is een 32 km lange zandduin met prachtig wit strand, waar je je in een exotische woestijn waant en je op een board de zandbergen af kunt roetsjen (zittend, staand of liggend). We hebben heerlijk in het zand gespeeld daar, en vooral veel plezier gehad toen we probeerden een groepsfoto te maken waarop we allemaal in de lucht sprongen. De foto's zijn echt hilarisch; Viren probeerde een handstand en ligt steeds praktisch plat op de grond, en Meriem en ik hebben steeds wel het idee dat we de lucht inspringen maar eigenlijk komen we maar een paar centimeter boven de grond.. alleen Fabien kon het, en echt indrukwekkend hoog.

Een ander avontuur was iets dichter bij huis: met mijn kamergenootjes Meriem en Mathilde ben ik op een avond afgereisd naar Crow's nest, een suburb in het noorden van Sydney. Meriem komt oorspronkelijk uit Ethiopië (maar woont sinds haar 4e in New York) en mist haar moeders kookkunsten zo erg dat ze heel graag naar het enige Ethiopische restaurant in Sydney wilde en Mathilde en ik gingen wel gezellig mee. Omdat het met het openbaar vervoer bijna 1,5 uur zou duren om er te komen hadden we gevraagd of we de auto van een andere huisgenoot mochten lenen, maar toen we klaar stonden om weg te gaan bleek dat niemand wist waar de auto geparkeerd stond.. En Dominic was midden in zijn rugby-training, dus we konden hem niet bereiken. Wat de zoektocht een beetje moeilijk maakte was dat we
allemaal de auto niet kenden en als beschrijving alleen 'a white run down Ford' hadden.. Er waren opeens heel wat witte auto's geparkeerd overal, maar na ruim een halfuur rondgelopen in de buurt, de straten afgespeurd te hebben en na tevergeefse pogingen om een verkeerde auto open te maken hebben we het opgegeven.. die auto was onvindbaar. Gelukkig konden we de humor er allemaal wel van inzien, en hebben we uiteindelijk maar een taxi genomen omdat de keuken van het restaurant anders dicht zou gaan. Eenmaal daar aangekomen was het snel weer vergeten; de grote glimlach op Meriem's gezicht en het heerlijke eten waren het zeker waard!
(Achteraf bleek natuurlijk dat de auto vlakbij huis stond.. Maar net in een straat die wij blijkbaar gemist hadden, haha).




*Het is bijna zover: op 8 juni vlieg ik naar Bangkok, waar ik Carry zal zien! Tot begin juli reizen wij dan samen door Myanmar, en vanaf 3 augustus ben ik met Anne in Vietnam voor de laatste 3 weken van mijn tijd in de Asia-Pacific. Daar tussenin heb ik een maand voor mezelf, en ga ik denk ik naar het noorden van Laos :).