Mingalaba, Myanmar
Door: Belle
Blijf op de hoogte en volg Belle
15 Juni 2014 | Australië, Sydney
Zondagmiddag werd ik uitgezwaaid door (een deel van) mijn huisgenoten en door Viren naar het vliegveld gebracht, na nog even genoten te hebben van een laatste Australische koffie samen. Met gemengde gevoelens verliet ik Sydney: leuk om weer de vrijheid te hebben om te gaan reizen maar ook zo gek om mijn thuis en het comfortabele leven daar te verlaten!
Bij mijn aankomst op het vliegveld in Bangkok was het 1 uur 's nachts en stond Carry gelukkig al op me te wachten. Ik gooide een aantal spullen waar ik niet mee wil sjouwen in een kluis voor de komende weken en we aten wat van het Australische fruit en de havermoutkoekjes die ik had meegenomen, voor we naar het kleinere vliegveld aan de andere stad verhuisden. Hoewel we elkaar een half jaar niet gezien hadden, liepen we na 10 minuten alweer ouderwets te kibbelen.. Het went snel om elkaar weer te zien ;).
Onze vlucht naar Yangon vertrok pas om 7 uur, dus we hadden een paar uur om nog even te slapen op het vliegveld (waar we gelukkig geen moeite meer mee hebben sinds Zuid-Amerika).
Toen we maandagochtend aankwamen in Yangon werd al snel duidelijk: we vallen op. Er zijn nog niet veel toeristen in Myanmar, aangezien het pas een paar jaar mogelijk is voor westerlingen om het land binnen te komen, en het is nu ook nog eens laagseizoen (door de moesson die ik een beetje onderschat blijk te hebben). Er zijn vooral veel mannen op straat, dus twee blanke meisjes trekken behoorlijk veel aandacht en we worden door iedereen nieuwsgierig bekeken, vaak gedag gezegd, naar gezwaaid en ondervraagd waar we vandaan komen en waar we naartoe gaan. Een ritje met de taxi en elke aankoop op straat volgt pas na uitgebreide onderhandeling over de prijs, het verkeer is één grote chaos, er lopen monniken in donkerrode pijen en het is benauwd warm: welkom terug in Azië :)!
Yangon is de voormalige hoofdstad van het land en heeft een mix van (inmiddels afbrokkelende) koloniale architectuur en wat modernere gebouwen. Bijna iedereen (man en vrouw) draagt een lange doek als wikkelrok, de traditionele longyi, en daaronder natuurlijk teenslippers. Vooral mannen kauwen op betelnoot, de nationale drug, waardoor hun tanden en lippen een bloedrode kleur hebben. De vrouwen dragen thanaka in patroontjes op hun gezicht: een beige creme die ze maken van de bast van de thanakaboom, om hun huid lichter te maken en omdat ze het mooie versiering vinden.
We worden ontzettend hartelijk door iedereen toegelachen en ontvangen, eten lekker van het verse fruit en de eetkraampjes op straat, zitten in propvolle bussen vol nieuwsgierige locals en zijn verbaasd over hoe goed de mensen engels spreken. Zo raakten we aan de praat met een jongetje van 11 dat al vloeiend engels kan, ook al gaat hij niet naar school; hij is de kostwinner van zijn gezin sinds het overlijden van zijn vader. Als we vertellen dat we uit Nederland komen wordt er vaak over voetbal gepraat, men heeft hoge verwachtingen voor ons dit WK!
De straten staan bijna altijd vol met verkeer, de auto's zigzaggen om je heen als je probeert over te steken (ze doen niet aan stoppen voor een zebrapad) en het regenwater zorgt ervoor dat ik maar langzaam kan voortbewegen op mijn slippers, en moet uitkijken dat ik ze niet verlies.
De moesson hier is wat heftiger dan in Indonesië toen ik daar in februari was. Ik had er niet echt op gerekend dat het de HELE dag door zo hard zou regenen, en de lucht is permanent grijs en bewolkt, wat maakt dat alles wat minder mooi is. Op een dag zaten we achterop een scooter naar de haven, op de terugweg van een dagtripje naar het plattelandsdorp Twante, toen de hel losbarstte: na 45 minuten in de stromende regen gereden te hebben voelde het alsof we met al onze kleren aan onder de douche gestonden hadden, en daarna nog even in het zwembad gedoken waren...
We hoorden dat het regenseizoen in het binnenland minder erg is, dus wilden zo snel mogelijk Yangon verlaten. Alleen werd Carry woensdagnacht helaas ziek (het straateten was hier blijkbaar niet zo'n slim idee), dus was een lange busreis geen optie en hebben we de bustickets om naar Mawlamyine te gaan moeten laten verschieten. Gelukkig voelde ze zich vrijdag beter en konden we Yangon uit. Op naar Kalau en het Inle meer!
-
15 Juni 2014 - 08:16
Regien:
Jullie lijken wel echte Blochen met dat gekibbel...
Was sich liebt dasz neckt sich :-)
Meidjes, heel veel plezieR samen - dan hebben P en ik dat ook! -
15 Juni 2014 - 18:41
Leonie:
Lieve Belle en Carry,
samen in de regen, verbastering van Singing in the rain. Het lijkt me niet al te lekker. Dus verstandig om naar de droogte te gaan én om voorzichtig met voedsel te zijn! Hier is het vandaag vaderdag. Geen kind te zien, net als bij Peter... Ik ben ook niet naar mijn vader geweest. Regien wel. Ik ga pas volgende week. Wel zocht ik vandaag een oudere dementerende man op, toch een goede daad. Zijn vrouw is tijdelijk op vakantie om weer wat kracht op te doen, het is een behoorlijke aanslag om er altijd voor een dementerende partner te zijn. Ik ga nu eten koken voor mijn partner, gelukkig (nog) niet dement, verre van. Hij werkt in de tuin en dan verdien je wat mij betreft een behoorlijke maaltijd. Meiden, heb het goed, geniet ervan, kibbel erop los, dat lukt straks niet meer en dat kan je maar met weinig mensen. Toen ik in 1972 9 weken in Canada was geweest had ik dat het meeste gemist, notabene. Heel veel liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley