Pistache-ijs, Shakespeare en Daphne op bezoek

In Nederland wordt het langzamerhand lente, hier is juist de herfst aangebroken. Het weer is wispelturig; sommige dagen is het nog wel heel mooi zonnig en we kunnen nog zonder jas lopen, maar het wordt sneller donker en koeler en we hebben ook regelmatig flinke regen. Als het hier regent lijkt het net alsof we in de tropen zijn; het is warm en benauwd, straten raken overspoeld en bij onze veranda krijgen we dan een heuze waterval...
De meeste tijd brengen we nu binnen op kantoor door, wat niet bepaald is hoe we het "spannende" leven in Nieuw Zeeland hadden voorgesteld, maar in korte tijd kunnen we hierdoor wel weer flink geld sparen. En in de weekenden doen we hard ons best om op verkenning te gaan; ons doel is om ieder weekend even de stad uit te gaan voor een mooie wandeling. De natuur is immers waarvoor we hier zo graag willen zijn :).

In het eerste weekend van maart hadden we op een regenachtige zondag de eer om naar Gibbs Farm te gaan. Dit is een groot landgoed van lokale miljonair Alan Gibbs, dat een klein aantal dagen per jaar opengesteld wordt voor publiek. We hadden over deze coole boerderij gehoord van Linda, die hierover een documentaire op de Nederlandse televisie gezien heeft een paar maanden geleden. Over het hele landgoed verspreid zijn 16 grote installaties van internationale kunstenaars te zien, waaronder de beroemde, gigantisch grote rode tube van Anish Kapoor. Ondanks het druilerige weer was het ontzettend leuk om alle kunstwerken te zien!


Het volgende weekend was het snikheet en namen we samen met Diego de veerboot naar Waiheke, een eiland op ongeveer 45 minuten varen vanaf de haven van Auckland. Dit groene en bergachtige eiland is beroemd om haar wijnerijen en mooie landschap, en is een fijne weekend getaway: het is vlakbij de stad, maar het voelt alsof je honderden kilometers ver weg bent door haar rustige, tropische sfeer. Alleen al het overheerlijke pistache-ijsje dat we daar aten was de $36 voor de pont waard, haha! Dit was de allereerste keer sinds ons vertrek uit Nederland dat ik ergens pistache ijs heb gezien, dus ik was helemaal gelukkig.
Na een paar uur rondgewandeld te hebben met spectaculair uitzicht over de wijnerijen en haven namen we uitgeput weer de pont terug, waar we aan de praat raakten met een broer en zus van middelbare leeftijd die samen met de ex van een van hen op uitje waren. Ze waren nogal beschonken van een wijnproeverij en kletsten honderduit, onder andere over al hun gemaakte reisjes samen (cruises naar de Caribbean, tour door Europa) maar ook over de pop-up van Shakespeare's Globe waar we absoluut naartoe zouden moeten.....


Dus twee weken later bevonden we ons in het pop up theater, een tijdelijke imitatie van het Globe theater uit Shakespeare's tijd (begin 17e eeuw) waar deze maand iedere week een toneelstuk van Shakespeare in een modern jasje werd opgevoerd. Net als vroeger staat het plebs de hele voorstelling in de buitenlucht; zitstoelen zijn alleen voor de rijkere medemens weggelegd. We zijn in hetzelfde weekend twee keer geweest, eerst op zaterdagavond naar Much Ado About Nothing (waar we door oud-Engels script + Kiwi accent echt geen barst van begrepen!) en op zondagavond samen met Diego naar As You Like it. De tweede avond was het gelukkig een stuk verstaanbaarder en konden we dus op het juiste moment meelachen met de rest van het publiek ;).


De afgelopen twee weekenden was Daphne op bezoek, degene met wie ik vorig jaar in Luang Prabang in hetzelfde guesthouse woonde. Zij was toen voor 6 maanden aan het werk bij een ontwikkelingsorganisatie, ik gaf yogales. We zagen elkaar iedere dag, dus raakten al snel goed bevriend. Na 2 jaar in Zuidoost Azie gewoond te hebben is Daphne teruggegaan naar de VS (waar ze vandaan komt) om een masteropleiding te gaan doen en ze had nu spring break; superleuk dat ze voor 12 dagen naar Nieuw Zeeland kon komen!!! We zijn helemaal wild gegaan, zoals het hoort in een echte spring break, haha.
Op z'n Nieuw Zeelands dan: met mooie wandeldagen, lange roadtrips en heel veel goede koffie drinken in hipstertentjes. Het eerste weekend dat ze er was zijn we met z'n tweeen de Tongariro Alpine crossing gaan lopen, een van de bekendste wandeltochten van het land, door spectaculair vulkaanlandschap. Zo mooi! Het was wel de drukste wandelroute die ik ooit gelopen heb; iedere dag komen er zo'n 1000 man (!) en we moesten afentoe in de "file" staan om een steile klim te maken. De mensenmassa maakte de hele ervaring wel iets minder bijzonder, maar het landschap was alsnog echt bizar vet: fel turkoise zwavelmeren en gigantische kraters.
Doordeweeks moest ik weer werken in Auckland, dus ging zij in haar eentje naar Rotorua.
Op de vrijdag daarna hadden Carry en ik allebei vrij genomen en zijn we met z'n drieen (+ trouwe George) naar de Coromandel gegaan, een schiereiland ten oosten van Auckland. Daar hebben we weer wat mooie kortere wandelingen gemaakt langs de kust en in het Coromandel forest. We sliepen in een Airbnb kamer op een grote boomgaard, dus kregen iedere ochtend heerlijke verse vijgen, avocado's en feijoa's. Yum!


En gelukkig zit onze werktijd er nu alweer bijna op, mijn klus duurt waarschijnlijk nog tot 12 april.... ik tel de dagen af! Voordeel van zo'n saaie en onuitdagende baan is wel dat ik onder werktijd deze blog kan typen en dus eindelijk betaald kriig om te bloggen haha :).