Nong Khiaw & Muang Ngoi
Blijf op de hoogte en volg Belle
03 Augustus 2014 | Vietnam, Hanoi
Op een gegeven moment heb ik me toch even losgetrokken van Luang Prabang en ben ik met de bus naar Nong Khiaw gegaan, 3 uur ten noorden van LP. In de bus daarnaartoe zat ik naast Line, een mooie Parisienne met wie ik het heel goed kon vinden en met wie ik de volgende dagen samen optrok. Ze is lerares Frans op een school in een multiculturele wijk in Parijs, houdt ook van yoga, maakt elk jaar meerdere mooie reizen en is vooral gek op India. Deze reis heb ik zóveel mensen ontmoet die naar India zijn gegaan en er zulke fantastische verhalen over vertellen, over de mensen, de natuur, de yoga, de Ayurveda.. Ik zie het als een boodschap van het universum aan mij dat India op me wacht ;)!
Mijn volgende reis hoop ik daarheen te gaan; ik heb een aantal weken geleden dan ook besloten van specialisatie aan de UvA te veranderen naar International Development Studies, zodat ik hopelijk een scriptie-onderzoek in India kan gaan doen komend jaar.
Maar nu.. geniet ik nog volop hier :). Nong Khiaw is een klein dorp in de bergen vanaf waar je mooie trektochten kunt maken en kunt mountainbiken, wat ik graag wilde gaan doen. Maar door de regenval van de afgelopen dagen durfde ik het mountainbiken toch niet aan, dus ben ik met Line en 2 Franse jongens Lucas en Francois (die zij eerder in Laos had ontmoet) gaan wandelen naar de top van de berg voor een mooi wijds uitzicht over het gebied. Het pad was erg modderig door de regen maar de wandeling was heel erg mooi, tussen de honderden verschillende tinten groen en overal waren grote, kleurrijke vlinders te zien.
De volgende ochtend namen we een longtail boat naar Muang Ngoi, een nog kleiner dorp dat erg afgelegen is: het is alleen per boot bereikbaar, heeft geen wifi en maar een paar uur per dag elektriciteit. Als ik Line niet ontmoet had was ik daar nooit terechtgekomen, maar ik besloot met haar mee te gaan en daar ben ik zó blij mee! Eerst de mooie bootrit over de Nam Ou rivier (die net als de Mekong chocoladebruin is!), tussen de groene bergen en lime stone cliffs die nog totaal onaangetast zijn. Daarna de aankomst in het dorpje, dat uit 2 straatjes bestaat met een aantal restaurantjes en guesthouses met bungalows met uitzicht over de rivier en verder alleen huisjes van de locals, een klein klooster en een heleboel loslopende kippen en eenden.
Die middag wandelden we, samen met Elisa en Walter die ook op de boot zaten, langs een kleine grot (waar de lokale monniken genoten van de schaduw en de verkoeling van een klein riviertje) en door de prachtigste rijstvelden die ik ooit heb gezien, naar een dorpje 2 uur verderop. Ik had geen camera bij me om foto's te maken maar ik heb er wel een aantal van Line doorgestuurd gekregen gelukkig. Onderweg vertelde Eliza dat zij bij een organic farm buiten Luang Prabang een dagje heeft meegelopen om te leren hoe rijst wordt geplant en verbouwd, en hoe ontzettend leuk en leerzaam dat was-- dus toen ik weer terug kwam in LP heb ik geregeld dat ik dat ook ging doen, waarover later meer!
De dag erna vertrokken Eliza en Walter alweer en luierden Line en ik al lezend en schrijvend in de hangmat bij onze bungalow en liepen wat rond door het dorpje. Het was er zo heerlijk rustiek dat ik er nog wel een paar dagen had willen blijven, maar tegelijkertijd lonkte teruggaan naar de yogalessen in Luang Prabang.. dus de volgende ochtend namen we weer de boot naar Nong Khiaw, waar Line nog een nachtje wilde blijven en ik nét te laat was voor de eerste bus naar LP waardoor ik 2,5 uur op het kleine busstation moest wachten. Terwijl ik aan het wachten was kwam Line aanlopen; zij had zich bedacht en ging toch mee naar Luang Prabang. De buschauffeur zat net als ik al ruim 2 uur op het busstation te wachten tot het vertrek, maar toen het eenmaal 14:00 uur was en we weg zouden moeten rijden, waren Line en ik en een ouder Laotiaans stel met hun kindje nog de enige passagiers. Het komende uur besteedde de chauffeur daarom met rondjes rijden in het dorp om meer passagiers te ronselen, tot het busje lekker volgepropt zat. Vier uur hobbelen, te hard rijden door scherpe bochten, onderweg stoppen om de chauffeur boodschappen te laten doen, medepassagiers uit het raam zien rochelen en baby-poep ruiken.. en toch zat ik als een idioot te glimlachen van geluk, want het uitzicht was wederom bizar mooi!
Na nog 4 heerlijke dagen in Luang Prabang (waarvan ik het meerendeel doorbracht met yoga-eten-lezen bij het zwembad of rondwandelen-yoga-eten-slapen) moest ik helaas toch afscheid nemen van het fijne stadje. Het was namelijk tijd om Anne (vriendin van thuis) en Viren (de jongen die ik in december met Anne samen ontmoet heb in Thailand en in Sydney bevriend mee was) te zien in Hanoi, om de komende weken mee door Vietnam te reizen ☺️. Alweer de laatste 'etappe' van deze trip; ik kijk met gemengde gevoelens uit naar het naderende thuiskomen (25 augustus)..
Mijn volgende reis hoop ik daarheen te gaan; ik heb een aantal weken geleden dan ook besloten van specialisatie aan de UvA te veranderen naar International Development Studies, zodat ik hopelijk een scriptie-onderzoek in India kan gaan doen komend jaar.
Maar nu.. geniet ik nog volop hier :). Nong Khiaw is een klein dorp in de bergen vanaf waar je mooie trektochten kunt maken en kunt mountainbiken, wat ik graag wilde gaan doen. Maar door de regenval van de afgelopen dagen durfde ik het mountainbiken toch niet aan, dus ben ik met Line en 2 Franse jongens Lucas en Francois (die zij eerder in Laos had ontmoet) gaan wandelen naar de top van de berg voor een mooi wijds uitzicht over het gebied. Het pad was erg modderig door de regen maar de wandeling was heel erg mooi, tussen de honderden verschillende tinten groen en overal waren grote, kleurrijke vlinders te zien.
De volgende ochtend namen we een longtail boat naar Muang Ngoi, een nog kleiner dorp dat erg afgelegen is: het is alleen per boot bereikbaar, heeft geen wifi en maar een paar uur per dag elektriciteit. Als ik Line niet ontmoet had was ik daar nooit terechtgekomen, maar ik besloot met haar mee te gaan en daar ben ik zó blij mee! Eerst de mooie bootrit over de Nam Ou rivier (die net als de Mekong chocoladebruin is!), tussen de groene bergen en lime stone cliffs die nog totaal onaangetast zijn. Daarna de aankomst in het dorpje, dat uit 2 straatjes bestaat met een aantal restaurantjes en guesthouses met bungalows met uitzicht over de rivier en verder alleen huisjes van de locals, een klein klooster en een heleboel loslopende kippen en eenden.
Die middag wandelden we, samen met Elisa en Walter die ook op de boot zaten, langs een kleine grot (waar de lokale monniken genoten van de schaduw en de verkoeling van een klein riviertje) en door de prachtigste rijstvelden die ik ooit heb gezien, naar een dorpje 2 uur verderop. Ik had geen camera bij me om foto's te maken maar ik heb er wel een aantal van Line doorgestuurd gekregen gelukkig. Onderweg vertelde Eliza dat zij bij een organic farm buiten Luang Prabang een dagje heeft meegelopen om te leren hoe rijst wordt geplant en verbouwd, en hoe ontzettend leuk en leerzaam dat was-- dus toen ik weer terug kwam in LP heb ik geregeld dat ik dat ook ging doen, waarover later meer!
De dag erna vertrokken Eliza en Walter alweer en luierden Line en ik al lezend en schrijvend in de hangmat bij onze bungalow en liepen wat rond door het dorpje. Het was er zo heerlijk rustiek dat ik er nog wel een paar dagen had willen blijven, maar tegelijkertijd lonkte teruggaan naar de yogalessen in Luang Prabang.. dus de volgende ochtend namen we weer de boot naar Nong Khiaw, waar Line nog een nachtje wilde blijven en ik nét te laat was voor de eerste bus naar LP waardoor ik 2,5 uur op het kleine busstation moest wachten. Terwijl ik aan het wachten was kwam Line aanlopen; zij had zich bedacht en ging toch mee naar Luang Prabang. De buschauffeur zat net als ik al ruim 2 uur op het busstation te wachten tot het vertrek, maar toen het eenmaal 14:00 uur was en we weg zouden moeten rijden, waren Line en ik en een ouder Laotiaans stel met hun kindje nog de enige passagiers. Het komende uur besteedde de chauffeur daarom met rondjes rijden in het dorp om meer passagiers te ronselen, tot het busje lekker volgepropt zat. Vier uur hobbelen, te hard rijden door scherpe bochten, onderweg stoppen om de chauffeur boodschappen te laten doen, medepassagiers uit het raam zien rochelen en baby-poep ruiken.. en toch zat ik als een idioot te glimlachen van geluk, want het uitzicht was wederom bizar mooi!
Na nog 4 heerlijke dagen in Luang Prabang (waarvan ik het meerendeel doorbracht met yoga-eten-lezen bij het zwembad of rondwandelen-yoga-eten-slapen) moest ik helaas toch afscheid nemen van het fijne stadje. Het was namelijk tijd om Anne (vriendin van thuis) en Viren (de jongen die ik in december met Anne samen ontmoet heb in Thailand en in Sydney bevriend mee was) te zien in Hanoi, om de komende weken mee door Vietnam te reizen ☺️. Alweer de laatste 'etappe' van deze trip; ik kijk met gemengde gevoelens uit naar het naderende thuiskomen (25 augustus)..
-
03 Augustus 2014 - 09:07
Regien:
Lieve Belle,
De foto's zijn ook zo prachtig. Grappig dat verkeersbord :-)
Het is maar goed dat ik niet weet wat voor bustochtjes je maakt en het pas achteraf lees. Je schrijft het wel beeldend op en de geuren komen zelfs naar boven!
Geniet nog van je laatste weken met Viren en Anne.
Ik ken iemand die wel heel blij is dat het nog maar een dikke drie weken is voor je thuiskomt.
Dikke kus!
-
04 Augustus 2014 - 09:20
Flo:
hi Kleine Bel,
Mooi dat je ze aan het genieten bent en eigenlijk je volgende reis alweer gepland hebt! Alhoewel... Wordt het niet eens tijd om lekker thuis te zijn en tijd aan je heerlijke familie te besteden? ;-) (totaal geen eigenbelang natuurlijk)
Prachtige foto's! Enne, zijn er eigenlijk ook nog leuke mannen onderweg of is dat mooie uitzicht idd alleen maar de natuur??!
kus flo -
10 Augustus 2014 - 10:49
Linda Bloch:
Lieve Belle, ik ben ZOOOO TROTS op jou! Wat een geweldig lef om al die dingen mee te maken die jij meemaakt! En er spreekt zo'n souplesse uit. Ik word er bijna jaloers van, hoeveel mooie dingen je nu in je levenslange herinnerings-knapzak hebt zitten! Goed gedaan, wijffie!
lindakus
PS en ik ga nu pas de reacties van Regien en Florien lezen, cq. de foto's bekijken... -
10 Augustus 2014 - 10:49
Linda Bloch:
Lieve Belle, ik ben ZOOOO TROTS op jou! Wat een geweldig lef om al die dingen mee te maken die jij meemaakt! En er spreekt zo'n souplesse uit. Ik word er bijna jaloers van, hoeveel mooie dingen je nu in je levenslange herinnerings-knapzak hebt zitten! Goed gedaan, wijffie!
lindakus
PS en ik ga nu pas de reacties van Regien en Florien lezen, cq. de foto's bekijken... -
10 Augustus 2014 - 12:57
Linda Bloch:
Lieve Belle, ik ben ZOOOO TROTS op jou! Wat een geweldig lef om al die dingen mee te maken die jij meemaakt! En er spreekt zo'n souplesse uit. Ik word er bijna jaloers van, hoeveel mooie dingen je nu in je levenslange herinnerings-knapzak hebt zitten! Goed gedaan, wijffie!
lindakus
PS en ik ga nu pas de reacties van Regien en Florien lezen, cq. de foto's bekijken...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
