Vietnam 101: Hanoi, Halong Bay en Sapa

In het pikkedonker in de stromende regen zat ik afgelopen zaterdagavond in een taxi van Hanoi airport naar het Little Hanoi Diamond hostel, waar Viren op me wachtte en dat echt een diamantje was want we hadden een ruime kamer met bad -- mijn eerste bad in 8 maanden :). Hanoi is gigantisch groot, door de enorme regenval stonden de straten blank en zoveel auto's en reclameborden had ik in 3 weken Laos bij elkaar niet gezien :-)) welkom in Vietnam!

De volgende ochtend kwam Anne ook in het hostel aan, de vriendin van thuis met wie ik afgelopen december samen in Cambodja en het noorden van Thailand was (waar we toen samen Viren ontmoetten, weten jullie vast nog!). Heel erg leuk om hen allebei weer te zien en met z'n 3en samen door Vietnam te gaan reizen de komende tijd :-)

Hanoi heeft 7 miljoen inwoners (en 4 miljoen scooters!) en het is één grote chaos op de weg; auto's, scooters, busjes, fietsers, cyclo's (fietstaxi's), voetgangers, straatverkopers met volgestouwde fietsen, iedereen gaat kriskras door elkaar heen, al dan niet tegen het verkeer in aan beide kanten van de weg (!) en ondertussen luid toeterend. Je moet heel goed opletten waar je loopt want je kunt elk moment van je voeten gereden worden, ongelukken zijn hier de orde van de dag. Viren heeft op zijn eerste dag het slachtoffer van een dodelijk ongeluk gezien.

Ondanks de verkeersdrukte is het straatleven wel echt heel leuk: er zitten op elke straat overal mensen op kleine plastic kinderstoeltjes te eten of dagvers gebrouwd lokaal Bia Hoi te drinken (een lekker licht biertje), op de promenade langs het kleine meer in het hart van de stad zijn kleffe stelletjes, aerobicsende oma's en schilderende kinderen te vinden, en in schaduwrijke parkjes liggen mannen óp hun scooter een lekker middagdutje te doen.

In onze 2 dagen hebben we veel rondgelopen door het doolhof van kleine straatjes in het Old Quarter, een wijk in koloniale stijl waar 36 gildes ieder hun eigen straatje hebben; zo is er een straat vol met heerlijk geurende kruiden, een ander vol met schoonmaakattributen, weer een ander met zilversmeden, begravenis boeketten, en ga zo maar door.

In elk straatje zijn ook cafeetjes te vinden waar superlekkere koffie geschonken wordt; het is erg verleidelijk om de hele dag door ijskoffie te drinken en even aan de snikhitte te ontsnappen. De Vietnamezen drinken nog meer koffie dan Australiërs en de koffiebonen (die niet geroosterd maar gebakken worden) hebben een heerlijke, beetje hazelnoot-achtige smaak. De echte specialiteit is egg coffee, espresso met een laagje opgeklopt eigeel.

Verder bezochten we een aantal culturele attracties:

- het mausoleum van Ho Chi Minh. Het bijbehorende museum heeft een hoog politieke propaganda-gehalte maar het was interessant om te zien hoe de oud-president door het volk verafgood wordt omdat hij het land bevrijd heeft van de Franse kolonisten in de jaren '50 en Vietnam onafhankelijk maakte.

- het Vietnamese Women's museum, waar we leerden over de traditionele kleding en huwelijksrituelen van verschillende stammen in Vietnam, hartverscheurende filmpjes zagen met levensverhalen van vrouwelijke straatverkopers en waar geëerd werd hoe grote rol de vrouwen hebben gespeeld in de strijd om Noord- en Zuid-Vietnam te herenigen.

- de Hoa Lo Prison, met als bijnaam het Hanoi Hilton, de gevangenis waar politieke tegenstanders in de Franse koloniale tijd en later Amerikanen gevangen gehouden werden. Ook hier een hoog propaganda gehalte; de Fransen behandelden de Vietnamese vrijheidsstrijders verschrikkelijk slecht maar de Amerikanen zaten onder veel betere omstandigheden vast en konden zelfs basketballen en schaken.

Na Hanoi hebben we 2 dagen op een boot in Halong Bay doorgebracht, wat prachtig was maar wel ook ontzettend toeristisch. Terwijl we in de rij stonden om een grot in te gaan (!) werd er zulke foute, sprookjesachtige muziek gespeeld dat een jongen voor ons opmerkte: "Het is net de Efteling".
Daarna vertrokken we naar Sapa, een klein stadje in de bergen in het noorden, vlakbij de grens met China, van waaruit mooie trektochten gemaakt kunnen worden. Wederom heel erg mooi maar enorm toeristisch; we werden bij het uitstappen van de bus serieus door een groep van 7 vrouwen aangeklampt en achternagelopen met het verzoek of we bij hen een home stay overnachting + trekking wilden doen en in het hele stadje is toerisme booming business.
We hebben de eerste dag zelf een paar uur gewandeld in de buurt van het stadje (zonder homestay) en de tweede dag gingen we met een gids op stap. De gids was een heel aardig meisje van 20, Zaazaa, dat al 6 maanden zwanger was -- en toch ging ze de hele dag met ons wandelen, bergop in de hete zon! Ze sprak heel goed engels dus we konden lekker veel vragen aan haar stellen, en zijn zo veel te weten gekomen over het dagelijks leven in een klein Hmong dorp.

Nu zitten we in de (comfortabele) nachttrein, terug naar Hanoi om morgenochtend meteen de bus te nemen naar Ninh Binh. Ik moet toegeven dat ik van tevoren niet heel veel zin had om naar Vietnam te gaan, wel om Anne en Viren te zien maar ik had het zo naar m'n zin in Laos en zag een beetje op tegen nóg een land, wéér steeds nieuwe indrukken en om de paar nachten verkassen naar een nieuwe plek. Als ik niet met Anne en Viren had afgesproken zou ik nog lekker 3 weken rustig aan gedaan hebben in Laos. Maar nu ik hier eenmaal ben, ben ik er erg blij mee om al deze nieuwe indrukken weer op te doen. Voor vele backpackers is Vietnam het hoogtepunt en tot nu toe bevalt het in ieder geval al heel goed!