Yoga-fotoshoots, weka's en de schoonmaakpolitie

Met grote moeite trokken we ons los van Christchurch. We hebben nog even met het idee gespeeld om daar voor 4 weken werk te zoeken, zodat we daar konden blijven totdat we echt naar Auckland terug zouden moeten voor mijn yoga-opleiding (die begin maart start). Maar helaas is op administratief gebied in Christchurch weinig werkgelegenheid, en laat onze gezondheid het momenteel niet toe om in de bouw aan de slag te gaan.
Daarom was het dus echt beter om te vertrekken; 6 uur later kwamen we aan in Nelson, aan de noordkust van het zuidereiland. Hier zijn we begin december onze roadtrip gestart na een week op de boerderij bij Mark gewerkt te hebben. We mochten voor het avondeten aanschuiven en een nachtje logeren bij Rosie, een yoga-vriendin van mij die ik ken uit Laos die nu voor 3 maanden weer thuis bij haar moeder is. De volgende ochtend hebben we met z'n drieen een korte wandeling gemaakt naar the Centre of New Zealand, het geografische centrum van het land met mooi uitzicht over de stad, bergen en kustlijn. Bovenop de berg hebben we nog een korte yogasessie gedaan, en wat foto's genomen voor op mijn Leela yoga facebookpagina. De achterban moet er afentoe even aan herinnerd worden dat ik er nog ben ;). Binnenkort komt er trouwens ook een hele yoga-fotoserie van mij op Zenzoekers.nl, de website waarvoor ik iedere maand een blog over yoga schrijf.

De laatste stop voordat we de ferry weer terug naar het noordereiland namen, was de Malborough sounds. Dit is een serie bergachtige schiereilanden met supermooie baaitjes, en waar de mogelijkheid bestaat om dolfijnen en walvissen te spotten. Die hebben zich niet laten zien, maar op de camping waar we de nacht doorbrachten liepen enorm brutale weka's rond, een soort kip-achtige vogels die alleen in Nieuw Zeeland bestaan (spreek uit als: wekker).
Toen wij vanuit onze auto lekker aan het camping-kijken waren (alles wat onze twee buurgezinnen deden bestuderen), zagen we al dat de weka's gewoon op tafel hopten en eten uit de pan pikten. Even later lag ik al in ons bed in de auto en ging Carry naar de badkamer, maar ze liet de autodeur openstaan. Terwijl zij weg was hoorde ik een verdacht geluid, maar daarna bleef het stil, dus het zal wel niks zijn, dacht ik. Maar toen Carry terugkwam zei ik "volgens mij hoorde ik iets in de auto" en vlak daarna zag Carry twee ENORME weka's uit de auto springen, haha! Zie je het voor je, twee kippen die uit de auto springen?

De volgende dag waren we van plan een deel van de Queen Charlotte track te wandelen, maar werd ik helaas ziek. Carry had in Christchurch ook al een paar dagen griep gehad, dus blijkbaar hing er een virusje rond. We checkten in bij een B&B, zodat ik in een echt bed kon slapen en hopelijk snel zou opknappen. De volgende dag voelde ik me echter nog steeds belabberd waardoor we de wandeling die dag en het kajakken dat we voor de dag daarna geboekt hadden, moesten annuleren. Toen we de organisatie belden om te laten weten dat we niet zouden komen, bleek dat het weer erg slecht zou worden waardoor het kajakken sowieso niet door had kunnen gaan en dat we ons geld terug zouden krijgen. Perfecte timing dus. We konden last minute onze ferry ticket omboeken zodat we diezelfde middag nog de oversteek naar het noordereiland konden maken. Hoe eerder we in Auckland zouden aankomen, hoe beter!

Na een nachtje in Wellington heeft Carry ons de volgende dag praktisch helemaal tot Auckland gereden; we sliepen in Hamilton, dat 1,5 uur bij Auckland vandaan ligt. Als afsluiter van onze roadtrip trakteerden we onszelf op een ontbijtje buiten de deur (we verzinnen altijd wel een mooi excuus) en daarna reden we de stad weer binnen. Daar hadden we een goedkope Airbnb geboekt voor 10 dagen, in de hoop dat we in die tijd een vaste woning zouden kunnen regelen voor de komende 9 maanden.

Zodra we aankwamen bleek dat het Airbnb-huis ronduit ranzig was: overal viezigheid op de grond (en we moesten onze schoenen uitdoen en dus op blote voeten lopen, iehl!) en een ontzettend gore badkamer met een douche die verstopt raakt en die je dus voor gebruik "even 3 keer moest ploppen" met zo'n wc-ontstopper. Het liefst wilde ik meteen wegwezen daar, maar omdat we al voor 10 dagen betaald hadden was dat niet echt een optie. We hebben de eigenaresse vlak daarna dus maar gevraagd of er een schoonmaakster zou komen, of dat zij zelf van plan was om schoon te gaan maken binnenkort. Best wel ongemakkelijk om te doen, en ze reageerde erg verbaasd, blijkbaar vond ze het zelf gewoon prima zo. Na het gesprek heeft zij gelukkig wel onze slaapkamervloer gestofzuigd en de badkamer wat schoongemaakt met de opmerking "the vacuum cleaner is in the hall way if you need it"- oftewel, maak het zelf maar schoon als dit niet goed genoeg is.
De volgende ochtend wilden we ons ontbijt klaarmaken, maar ook de keuken was ongekend vies. Zelfs het bestek in de lades was niet eens schoon. Geen relaxte plek om 10 dagen door te brengen.. dus we hebben besloten de eigenaresse te vragen of we ons verblijf konden annuleren omdat het huis gewoon echt niet schoon genoeg was om op Airbnb te bieden. Gelukkig ging zij akkoord (ze smste nog wel "what do you expect for this money") en kregen we ons geld voor de 9 komende nachten terug, waarmee we een andere slaapplek konden boeken.

Toen we 's avonds bij onze vriend Diego langsgingen, in zijn huis dat wij als postadres gebruikt hadden de afgelopen tijd, bleek dat we een brief van de politie hadden: een boete voor te snel rijden. Balen van die 80 dollar, maar geen enorm slechte score voor 8 weken on the road, waarin we 8148 kilometer gereden hebben!