Lupinevelden, zwarte zwanenmeer en vandalisme

Vanuit Lumsden vertrokken we met gierende banden richting Te Anau: uitvalsbasis voor het Fiordland National Park. Omdat we (wederom) te laat waren met het regelen van hutten konden we niet de beroemde meerdaagse Routeburn track doen, maar we hebben wel mooie dagwandelingen gemaakt naar o.a. Key Summit met mooie uitzichten over besneeuwde bergtoppen, gekampeerd naast supervette velden vol lupines in drie tinten paars <3 en een boottochtje door de Milford Sound gemaakt. Fijne manier om de Kerstdagen door te brengen, ook al vieren we die nooit specifiek.

Daarna vervolgden we onze roadtrip naar het zuidelijkste puntje van Nieuw Zeeland, "the edge of the world" waar we bijna weggeblazen werden door de wind. Een paar mooie uitkijkpunten en kilometers langs de Catlins route (zuidoostkust) verder kwamen we aan in Dunedin. Hier rolden we sushi op het parkeerterrein van de Countdown (de Albert Heijn van NZ), voordat we op het paardenrace-terrein gingen kamperen voor 10 dollar. We reizen in stijl ;).

Dunedin is onverwachts leuk: het is de oudste universiteitsstad van NZ en heeft een aantal indrukwekkend
mooie oude gebouwen, het staat bekend om de creatieve industrie en er is veel kleurrijke street art te zien, het heeft een fijne vibe. Het Settlers museum legt op interactieve manier uit hoe het stadje in de afgelopen eeuwen is ontstaan en uitgebreid na de verschillende migratie-golven. Vlakbij is het Otago peninsula (schiereiland), waar we meer dan honderd zwarte zwanen bij elkaar zagen in een meer, heel erg bijzonder!

Onze tweede en derde nacht in de stad hadden we een AirBnB-kamer geboekt, bij een oudere man in huis in een rustige wijk grenzend aan de Botanische tuinen. Toen we op het punt stonden om te vertrekken naar onze volgende bestemming bleek dat onze George die nacht was gevandaliseerd: de voorruit is kapotgeslagen met een bierflesje. Aaah!
Ondanks dat de auto pal voor de deur geparkeerd stond, hebben we er helemaal niets van gemerkt. Het glas is niet helemaal doorgebroken maar de schade is zodanig dat we er niet mee door kunnen rijden. Meteen bellen we de AA (de ANWB zeg maar) waar we onze autoverzekering hebben afgesloten en wat blijkt: het vervangen van de ruit kan pas op 4 januari, en gaat 471 dollar kosten. Laat ons eigen risco nou net 500 dollar zijn..
Omdat we moeten wachten tot 4 januari totdat we weer verder kunnen rijden (en alle bussen al volgeboekt waren) kunnen we Dunedin niet uit om naar Wanaka te gaan, waar we al accommodatie voor 3 nachten vooruit geboekt hadden vanwege oud&nieuw. Dat zou betekenen dat we het geld voor de vervangende ruit zelf moeten betalen + 5 extra nachten in Dunedin + het geld voor de 3 nachten in Wanaka kwijt zijn, in totaal 1250 dollar. Shit!!
Héél veel telefoontjes en uren later doen we toch een vreugdedansje: we hebben kunnen regelen dat onze verzekering de komende 5 nachten in Dunedin voor ons betaalt. En de eigenaar van de accommodatie in Wanaka wil ons ook wel tegemoet komen: als de dormbedden alsnog door anderen bezet zullen worden die 3 nachten, zal hij de kosten niet ook bij ons verhalen.
Al met al kost dit grapje van de stomme dronkenlap ons dus 'maar' 500 dollar waarschijnlijk- en in Bloch-logica hebben we 750 dollar verdiend gisteren! Dat is wel een chocoladetaartje waard.

Vanwege de feestdagen zijn veel studenten terug naar hun ouderlijk huis en is de stad behoorlijk verlaten; cafeetjes zijn dicht en zelfs yogastudios zijn wekenlang gesloten.
Een beetje saai, maar we verheugen ons ook wel om een paar dagen te cocoonen in ons hotel: lekker boeken lezen, schrijven, kleuren, goed bijslapen, Netflixen. De hotelkamer die de verzekering voor ons betaalt is voor onze standaard heel comfortabel en het is fijn om weer even ergens binnen "thuis" te kunnen zijn. Misschien was dit precies wat we nodig hebben, deze gedwongen reispauze in Dunedin :).
Vanavond gaan we naar het Octagon, de achthoek die het centrum van Dunedin vormt, om daar in een van de cafeetjes het nieuwe jaar in te luiden: op een goed en gezonder 2017!